Recht voor zijn raap

‘Ik ben nogal kort door de bocht’. Willem Meijer (51), chauffeur van Emmaus Lombok doelt dan niet op zijn rijstijl. Hij houdt ervan de dingen bij de naam te noemen. Ook al vindt de ander dat niet altijd leuk. Willem werkte jaren als chauffeur, eerst bij een koerierdienst en daarna bij een vervoersbedrijf. Toen hij werkloos werd, verveelde hij zich te pletter. Via de website van een vrijwilligerscentrale zag hij dat Emmaus Lombok een chauffeur zocht. Hij kon meteen beginnen. Wat hij het leukst vindt? ‘Gewoon op de auto zitten en bij verschillende mensen komen die spullen voor je hebben.’ Soms gaat het ook weleens mis. ‘Dan zeggen ze dat we alles zouden meenemen. Nou, het eerste dat we aan de telefoon zeggen is dat de spullen in goede staat moeten zijn.’ Omdat Emmaus Lombok op maandag niet werkt, meldde Willem zich voor die dag als vrijwilliger bij een bejaardentehuis. Totdat hij werd gevraagd om in te springen bij de ophaaltelefoon. Daar zit hij nu elke maandagochtend aan de lijn. Hij doet het graag, maar heeft ook een grief: ‘Emmaus geeft aan allerlei projecten voor mens en milieu. Ik zou het meest geholpen zijn met een betaalde baan, al was het maar voor een half jaar. Maar dat zit er niet in en dat begrijp ik niet’. Recht voor zijn raap – dat is Willem.